Οι διαταραχές που σχετίζονται με τη βάδιση επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα ζωής των ασθενών με νόσο του Πάρκινσον (PD), μια κατάσταση που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Αν και υπάρχουν διάφορες φαρμακολογικές, χειρουργικές και αποκαταστατικές θεραπείες, η αποτελεσματικότητά τους είναι περιορισμένη. Τώρα, μια ομάδα ερευνητών από την Ιαπωνία έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία αυτόν τον περιορισμό. Χρησιμοποιώντας μια νέα προσέγγιση νευροτροποποίησης που ενσωματώνει διακρανιακή ηλεκτρική διέγερση κλειστού βρόχου συνδυασμένης βάδισης, η ομάδα έδειξε σημαντικές βελτιώσεις στο βάδισμα σε ασθενείς με διάφορες νευρολογικές διαταραχές συμπεριλαμβανομένης της PD.
Η νόσος του Πάρκινσον (PD) είναι μια εξουθενωτική νευροεκφυλιστική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από μείωση της κινητικής λειτουργίας, ιδιαίτερα σε σχέση με διαταραχές βάδισης. Αυτές οι διαταραχές βάδισης εκδηλώνονται ως μειωμένο μήκος βήματος, μειωμένη αιώρηση του χεριού, αργές κινήσεις, ακαμψία και αστάθεια στάσης, που είναι διαδεδομένα στους ασθενείς με PD. Ενώ οι μη φαρμακολογικές προσεγγίσεις όπως η διακρανιακή διέγερση συνεχούς ρεύματος υπόσχονται τη βελτίωση της κινητικής λειτουργίας, η πρόσφατη έρευνα επικεντρώνεται στη διέγερση κλειστού βρόχου συνδυασμένης βάδισης, η οποία συγχρονίζει την εγκεφαλική διέγερση με τον ρυθμό βάδισης του ατόμου. Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry προτείνει μια νέα παρέμβαση για τη βελτίωση της βάδισης, δημιουργώντας έτσι νέες ελπίδες για ασθενείς με PD.
«Πρόσφατα αναπτύξαμε μια νέα προσέγγιση νευροτροποποίησης χρησιμοποιώντας διακρανιακή ηλεκτρική διέγερση κλειστού βρόχου (tES) συνδυασμένης βάδισης και επιδείξαμε πολλά υποσχόμενες βελτιώσεις στο βάδισμα σε ασθενείς που είναι μετά από εγκεφαλικό. Εδώ, δοκιμάσαμε την αποτελεσματικότητα αυτής της παρέμβασης σε ασθενείς με παρκινσονικές διαταραχές βάδισης», εξηγεί ο επικεφαλής συγγραφέας Ippei Nojima από Πανεπιστήμιο Shinshu και το Πανεπιστήμιο Nagoya City, Ιαπωνία.
Για το σκοπό αυτό, οι κλινικοί ερευνητές από την Ιαπωνία στρατολόγησαν 23 ασθενείς με PD ή σύνδρομο Πάρκινσον. Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη ανατέθηκαν τυχαία για να λάβουν είτε την ενεργό θεραπεία είτε μια «ψευδή» θεραπεία που μιμείται την ενεργό θεραπεία αλλά δεν προσφέρει κανένα θεραπευτικό όφελος.
Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, ένα ηλεκτρόδιο που έφερε χαμηλό ρεύμα (έως 2 mA) στερεώθηκε εξωτερικά στην ινιακή περιοχή της κεφαλής. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε ένα ηλεκτρόδιο αναφοράς στην περιοχή του λαιμού για να δημιουργηθεί ένα σταθερό ηλεκτρικό σημείο αναφοράς και να ολοκληρωθεί το ηλεκτρικό κύκλωμα. Η θεραπεία περιελάμβανε τη διενέργεια tES στην παρεγκεφαλίδα με μη επεμβατικό τρόπο. Η πλευρά του εγκεφάλου που παρουσίαζε σοβαρό αντίκτυπο στοχεύτηκε ειδικά κατά τη διάρκεια της ηλεκτροθεραπείας.
«Η διαταραχή βάδισης μειώνει τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής σε ασθενείς με PD και σχετικές διαταραχές. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα των φαρμακολογικών, χειρουργικών και επανορθωτικών θεραπειών είναι περιορισμένη. Η νέα μας παρέμβαση μπορεί να είναι σε θέση να βελτιώσει τη σωματική λειτουργία όχι μόνο για ασθενείς με PD αλλά και για εκείνους με άλλες αναπηρίες», λέει ο ανώτερος συγγραφέας Yoshino Ueki από το Τμήμα Ιατρικής Αποκατάστασης στο Πανεπιστήμιο της πόλης Nagoya.
Η παρεγκεφαλίδα παίζει βασικό ρόλο στον έλεγχο της πύλης. Επομένως, η ηλεκτρική διέγερση αυτής της περιοχής είναι πιθανό να ασκήσει θεραπευτικά οφέλη. Η θεραπεία έδειξε ενθαρρυντικά αποτελέσματα μετά από μόλις 10 επαναλήψεις. Η ομάδα θεραπείας έδειξε σημαντική βελτίωση στις παραμέτρους βάδισης συμπεριλαμβανομένης της ταχύτητας, της συμμετρίας βάδισης και του μήκους του βηματισμού.
Λέει ο καθηγητής Nojima, «Αυτά τα ευρήματα έδειξαν ότι ο συνδυασμός βάδισης κλειστού βρόχου tES πάνω από την παρεγκεφαλίδα βελτίωσε τις παρκινσονικές διαταραχές βάδισης, πιθανώς μέσω της διαμόρφωσης των εγκεφαλικών δικτύων που παράγουν ρυθμούς βάδισης».
Είναι ενδιαφέρον ότι κανένας ασθενής δεν εγκατέλειψε τη μελέτη κατά τη διάρκεια της μελέτης. Επιπλέον, οι ασθενείς και από τις δύο ομάδες (θεραπεία και εικονική) έδειξαν καλή και συγκρίσιμη συμμόρφωση. Παρενέργειες όπως ερεθισμός του δέρματος, ίλιγγος ή περίεργες αισθήσεις/αντιλήψεις δεν παρατηρήθηκαν επίσης σε κανέναν από τους εθελοντές ασθενείς. Αυτή η μελέτη έχει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου του γεγονότος ότι η Ιαπωνία σημειώνει μια απότομη αύξηση του ηλικιωμένου πληθυσμού της.
«Οι ασθενείς με επηρεασμένο βάδισμα έχουν περιορισμένες καθημερινές δραστηριότητες. Αναπτύξαμε με επιτυχία μια νέα μη φαρμακολογική και μη επεμβατική παρέμβαση για την αποκατάσταση ασθενών με PD και άλλες νευρολογικές διαταραχές. Η πρωτοποριακή μας μέθοδος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αποκατάσταση του βαδίσματος σε αυτούς τους ασθενείς», καταλήγει ο καθηγητής Ueki.
Αν και η μελέτη έχει ορισμένους περιορισμούς, προτείνει ότι η εξατομικευμένη εγκεφαλική διέγερση, συγχρονισμένη με τον ατομικό ρυθμό βάδισης, μπορεί να ενισχύσει αποτελεσματικά τη λειτουργία βάδισης στη νόσο του Πάρκινσον και έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί ως συμπληρωματική θεραπεία για την αποκατάσταση της βάδισης.
Επιλεγμένη εικόνα: Ασθενής με παρκινσονικές διαταραχές βάδισης που αναζητά εγκεφαλική διέγερση για βελτίωση της δυναμικής βάδισης. Μια ημιτονοειδής κυματομορφή χρησιμοποιήθηκε για την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στην παρεγκεφαλίδα. Η έναρξη κάθε ρεύματος συνέπεσε με τη στιγμή της επαφής της φτέρνας στην πληγείσα πλευρά κατά τη διάρκεια ενός βηματισμού τεσσάρων λεπτών με αυτόματο ρυθμό. Εικόνα: Ippei Nojima
