Σε αντίθεση με προηγουμένως, η παραγωγή ομιλίας και το τραγούδι υποστηρίζονται από το ίδιο κύκλωμα στον εγκέφαλο. Οι παρατηρήσεις σε μια νέα μελέτη μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη ολοένα και πιο αποτελεσματικών μεθόδων αποκατάστασης για ασθενείς με αφασία.
Το νευρωνικό δίκτυο που σχετίζεται με την ομιλία εντοπίζεται κυρίως στο αριστερό εγκεφαλικό ημισφαίριο, ενώ το τραγούδι έχει συνδεθεί κυρίως με τις δομές και των δύο ημισφαιρίων. Ωστόσο, μια νέα μελέτη δείχνει ότι το αριστερό ημισφαίριο έχει μεγαλύτερη σημασία, συμπεριλαμβανομένου του τραγουδιού, από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.
Περαιτέρω ανάγνωση: Burke Rehabilitation to Launch Program Treatment Aphasia
«Σύμφωνα με μια αντίληψη που επικρατεί για περισσότερα από 50 χρόνια, η πιθανή διατήρηση της ικανότητας τραγουδιού στην αφασία βασίζεται στο γεγονός ότι το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου προσφέρει, σαν να λέγαμε, μια παράκαμψη στην έκφραση τραγουδισμένων λέξεων», λέει η διδακτορική ερευνήτρια Anni. Pitkäniemi από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι.
Αυτή η θεωρία έχει επίσης χρησιμεύσει ως βάση για την ανάπτυξη στρατηγικών αποκατάστασης με βάση το τραγούδι για ασθενείς με αφασία ή δυσκολία στην παραγωγή ομιλίας λόγω εγκεφαλοαγγειακής νόσου.
Ωστόσο, πρόσφατα δημοσιεύτηκε μελέτη που πραγματοποιήθηκε από τη Γνωσιακή Ερευνητική Μονάδα Εγκεφάλου στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι διαπίστωσε ότι, αντίθετα με τις προσδοκίες των ερευνητών, η ικανότητα παραγωγής λέξεων τραγουδώντας δεν σχετιζόταν με τις δομές του δεξιού ημισφαιρίου, αλλά, όπως και με την ομιλία, με τη γλώσσα. δίκτυο του αριστερού ημισφαιρίου.
Τόσο κοινές όσο και διακριτές νευρωνικές συνδέσεις
Ένα άλλο βασικό εύρημα στη μελέτη ήταν ότι, ενώ τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η παραγωγή ομιλίας και τραγουδιού συνδέονται κεντρικά με το γλωσσικό δίκτυο του εγκεφάλου, είναι εν μέρει διασκορπισμένα σε διακριτά κυκλώματα κάτω από αυτό το δίκτυο.
Μάλιστα, διαπιστώθηκε ότι η παραγωγή τραγουδισμένων λέξεων συνδέθηκε με ένα συγκεκριμένο τμήμα του γλωσσικού δικτύου, την κοιλιακή ροή που σχετίζεται με την κατανόηση της ομιλίας.
Αντίθετα, η ρέουσα ομιλία συνδέθηκε σε ασθενείς με αφασία όχι μόνο με αυτό που είναι γνωστό ως ραχιαίο ρεύμα του αριστερού ημισφαιρίου, που σχετίζεται με την παραγωγή ομιλίας, αλλά και με άλλες συνδέσεις. Αυτά περιλαμβάνουν το προαναφερθέν κοιλιακό ρεύμα καθώς και μονοπάτια εξ ολοκλήρου εκτός του γλωσσικού δικτύου, τα οποία συνδέονται συχνότερα με την επεξεργασία πληροφοριών και τις κινητικές λειτουργίες στον εγκέφαλο.
«Η κλίμακα του δικτύου καταδεικνύει την πολυπλοκότητα της ομιλίας σε επίπεδο συνομιλίας», επισημαίνει ο Pitkäniemi.
«Η παρατήρηση επίσης εξηγεί τώρα γιατί η ικανότητα παραγωγής οικείων στίχων διατηρείται μόνο σε ορισμένους ασθενείς», προσθέτει. Η έκταση της ζημιάς στο γλωσσικό δίκτυο, παρατηρεί περαιτέρω, έχει τη μεγαλύτερη επίδραση σε αυτό.
Σύμφωνα με τον Pitkäniemi, οι δομές του δεξιού ημισφαιρίου που θεωρούνται κεντρικές για το τραγούδι είναι πιθανό να διαδραματίσουν σημαντικότερο ρόλο σε άλλους σημαντικούς παράγοντες που σχετίζονται με το τραγούδι, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής μελωδίας και ρυθμού.
Προς ολοένα και πιο εξατομικευμένη αποκατάσταση για την Αφασία
Για αιώνες, οι ερευνητές ενδιαφέρονται για τη σχέση μουσικής και γλώσσας.
«Υπάρχουν περιπτώσεις στην ερευνητική βιβλιογραφία που χρονολογείται από τον δέκατο όγδοο αιώνα, ατόμων με εγκεφαλικό που χάνουν την ικανότητά τους να μιλούν λόγω αφασίας, ενώ απροσδόκητα διατηρούν την ικανότητα να τραγουδούν άπταιστα τις λέξεις γνωστών τραγουδιών», λέει ο Pitkäniemi.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι σκοπεύουν να διερευνήσουν ποια εγκεφαλικά δίκτυα συνδέονται, για παράδειγμα, με την εκμάθηση νέων τραγουδιών ή την παραγωγή μελωδίας και ρυθμού. Ο στόχος είναι να βρεθούν μέθοδοι που βασίζονται στο τραγούδι για την αποκατάσταση ατόμων με αφασία, οι οποίες θα μπορούσαν να εφαρμοστούν με ολοένα και πιο εξατομικευμένο και αποτελεσματικό τρόπο.
«Τα ευρήματα της πρόσφατα δημοσιευμένης μελέτης μπορούν ήδη να βοηθήσουν στον καθορισμό βιολογικών δεικτών που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι, για παράδειγμα, στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας ή της αποκατάστασης», λέει ο Pitkäniemi.
«Τα ευρήματα παρέχουν επίσης ενδείξεις για την τουλάχιστον εν μέρει παράλληλη ανάπτυξη του λόγου και του τραγουδιού, κάτι που είναι ενδιαφέρον από την οπτική της εξελικτικής νευροεπιστήμης», προσθέτει.
